Bewegen voor mentale gezondheid

Een jaar of zeven geleden kreeg ik een burn-out, een van de dingen die toen heeft geholpen in mijn herstel was hardlopen. Ik had altijd een redelijke conditie maar was nu zo uitgeput, niet alleen mentaal maar ook fysiek. Het hardlopen was een manier om ook aan lichamelijk herstel te werken. Het hielp ook nog eens om te focussen op gezond en genoeg eten. Langzaam heb ik toen opgebouwd, uiteindelijk een 10 kilometer wedstrijd gelopen en daar was ik echt wel even trots op. Daarna zakte het helaas ook weer een beetje in. Het hardlopen was nog niet echt een ritme geworden waar ik gemakkelijk aan vast kon houden, en mijn doel van de 10 kilometer was behaald. Ik vond het ook zwaar, toch te snel opgebouwd, en ik kende mijn eigen lijf niet genoeg. Zoals de meeste vrouwen met autisme op alle vlakken in het leven doen: aanpassen, naar de ander kijken, over je eigen grenzen gaan, niet in contact zijn met jezelf.

Ook yoga heb ik jarenlang gedaan, dat ging goed wanneer mijn dag- en weekritme redelijk overzichtelijk was, dan ging ik soms wel twee à drie keer per week naar de yogastudio bij mij om de hoek. Bewegen, zoals yoga, hardlopen, wandelen of welke andere sport je maar prettig vindt, is zo belangrijk voor hoe je je voelt. Ik wist dat natuurlijk best, maar ik merkte steeds dat ik het toch heel moeilijk vond om vol te houden wanneer de dagen en weken druk en rommelig waren. Toen baalde ik vooral van mezelf, nu ik weet dat ik autisme heb kan ik daar wat minder boos om worden op mezelf. Heb ik er meer begrip voor dat ik het moeilijk vind om een gezond ritme voor mezelf op te zetten en vol te houden. Dat is voor de meeste mensen al lastig, in de drukte van alle dag. En voor ons helemaal. Ook denk ik dat als je negatief over jezelf bent en niet lekker in je vel zit, dat je dan ook niet goed voor jezelf kan zorgen en het jezelf niet gunt om dingen te doen waar je gezond en gelukkig van wordt. Een vicieuze cirkel natuurlijk. Want juist beweging maakt dat je je beter voelt, zoals gelukkig steeds vaker blijkt uit wetenschappelijk onderzoek.

Ruim twee jaar geleden kwam ik in een nieuwe burn-out terecht, gelukkig is er toen verder gekeken door mijn arbo-arts en hulpverleners en kreeg ik na allerlei onderzoeken uiteindelijk de diagnose autisme. Mijn vermoeidheid was nu nog vele malen erger dan in mijn eerste burn-out en nog steeds ben ik heel snel op. Soms denk ik dat dit het nieuwe ‘normaal’ zal zijn voor mij, dat ik eraan moet gaan wennen dat mijn energieniveau nooit meer hoger wordt dan hoe het nu is. Dat ik een te grote hypotheek heb genomen op de toekomst, door mezelf veel en veel te lang over mijn eigen grenzen heen te pushen. Yoga heeft mij in het eerste jaar van mijn burn-out geholpen om weer wat in beweging te komen en wat spanning los te laten, en contact te maken met mijn lijf. En sinds dit voorjaar ben ik weer begonnen met hardlopen, heel langzaam, stap voor stap. Ik heb hier hulp bij gezocht toen ik eenmaal durfde te erkennen dat ik het niet alleen kon. Met een cursus ‘slowrunning’ van 10 weken heb ik mijn motortje weer aan geslingerd. In het bos, in beweging, in een klein groepje zodat ik het niet alleen hoefde te doen. Inmiddels kan ik goed 5km hardlopen en kom ik zelfs nog verder als ik pauzes neem tussendoor. Zo leer ik ook naar mijn eigen lijf te luisteren, maar vooral vertrouwen op dat ik meer kan dan ik dacht! Dat voelt als mijn grootste winst. Ik voel me steeds wat sterker. Ik krijg niet alleen fysiek meer energie maar ook mentaal meer rust en veerkracht. Ook als ik mij heel slecht voel lukt het nu vaker om mijn schoenen aan te trekken en te gaan, omdat we in een groepje lopen met fijne andere vrouwen, en omdat ik weet dat ik me erna beter zal voelen. Ik hoorde laatst ergens de zin ‘movement is medicine’, zo waar! Mijn huidige doel is 15 kilometer door een mooi natuurgebied te kunnen lopen, maar mijn motivatie is mijn fysieke en mentale gezondheid, dat is waar ik echt voor loop.

 Meike

Meer informatie:

• https://zielsgezond.nl/ / insta: @zielsgezond
• https://www.stillirun.org/