Meike
34 jaar, vrouw met ASS
Blog geplaatst op: 22-4-2022
Bewegen voor mentale gezondheid
Een jaar of zeven geleden kreeg ik een burn-out, een van de dingen die toen heeft geholpen in mijn herstel was hardlopen. Ik had altijd een redelijke conditie maar was nu zo uitgeput, niet alleen mentaal maar ook fysiek. Het hardlopen was een manier om ook aan lichamelijk herstel te werken. Het hielp ook nog eens om te focussen op gezond en genoeg eten. Langzaam heb ik toen opgebouwd, uiteindelijk een 10 kilometer wedstrijd gelopen en daar was ik echt wel even trots op. Daarna zakte het helaas ook weer een beetje in. Het hardlopen was nog niet echt een ritme geworden waar ik gemakkelijk aan vast kon houden, en mijn doel van de 10 kilometer was behaald. Ik vond het ook zwaar, toch te snel opgebouwd, en ik kende mijn eigen lijf niet genoeg. Zoals de meeste vrouwen met autisme op alle vlakken in het leven doen: aanpassen, naar de ander kijken, over je eigen grenzen gaan, niet in contact zijn met jezelf.
Ook yoga heb ik jarenlang gedaan, dat ging goed wanneer mijn dag- en weekritme redelijk overzichtelijk was, dan ging ik soms wel twee à drie keer per week naar de yogastudio bij mij om de hoek. Bewegen, zoals yoga, hardlopen, wandelen of welke andere sport je maar prettig vindt, is zo belangrijk voor hoe je je voelt. Ik wist dat natuurlijk best, maar ik merkte steeds dat ik het toch heel moeilijk vond om vol te houden wanneer de dagen en weken druk en rommelig waren. Toen baalde ik vooral van mezelf, nu ik weet dat ik autisme heb kan ik daar wat minder boos om worden op mezelf. Heb ik er meer begrip voor dat ik het moeilijk vind om een gezond ritme voor mezelf op te zetten en vol te houden. Dat is voor de meeste mensen al lastig, in de drukte van alle dag. En voor ons helemaal. Ook denk ik dat als je negatief over jezelf bent en niet lekker in je vel zit, dat je dan ook niet goed voor jezelf kan zorgen en het jezelf niet gunt om dingen te doen waar je gezond en gelukkig van wordt. Een vicieuze cirkel natuurlijk. Want juist beweging maakt dat je je beter voelt, zoals gelukkig steeds vaker blijkt uit wetenschappelijk onderzoek.
Ruim twee jaar geleden kwam ik in een nieuwe burn-out terecht, gelukkig is er toen verder gekeken door mijn arbo-arts en hulpverleners en kreeg ik na allerlei onderzoeken uiteindelijk de diagnose autisme. Mijn vermoeidheid was nu nog vele malen erger dan in mijn eerste burn-out en nog steeds ben ik heel snel op. Soms denk ik dat dit het nieuwe ‘normaal’ zal zijn voor mij, dat ik eraan moet gaan wennen dat mijn energieniveau nooit meer hoger wordt dan hoe het nu is. Dat ik een te grote hypotheek heb genomen op de toekomst, door mezelf veel en veel te lang over mijn eigen grenzen heen te pushen. Yoga heeft mij in het eerste jaar van mijn burn-out geholpen om weer wat in beweging te komen en wat spanning los te laten, en contact te maken met mijn lijf. En sinds dit voorjaar ben ik weer begonnen met hardlopen, heel langzaam, stap voor stap. Ik heb hier hulp bij gezocht toen ik eenmaal durfde te erkennen dat ik het niet alleen kon. Met een cursus ‘slowrunning’ van 10 weken heb ik mijn motortje weer aan geslingerd. In het bos, in beweging, in een klein groepje zodat ik het niet alleen hoefde te doen. Inmiddels kan ik goed 5km hardlopen en kom ik zelfs nog verder als ik pauzes neem tussendoor. Zo leer ik ook naar mijn eigen lijf te luisteren, maar vooral vertrouwen op dat ik meer kan dan ik dacht! Dat voelt als mijn grootste winst. Ik voel me steeds wat sterker. Ik krijg niet alleen fysiek meer energie maar ook mentaal meer rust en veerkracht. Ook als ik mij heel slecht voel lukt het nu vaker om mijn schoenen aan te trekken en te gaan, omdat we in een groepje lopen met fijne andere vrouwen, en omdat ik weet dat ik me erna beter zal voelen. Ik hoorde laatst ergens de zin ‘movement is medicine’, zo waar! Mijn huidige doel is 15 kilometer door een mooi natuurgebied te kunnen lopen, maar mijn motivatie is mijn fysieke en mentale gezondheid, dat is waar ik echt voor loop.
Meike
Meer informatie:
Hieronder kun je via het formulier een reactie op de blog achterlaten. Wees je er van bewust dat de reacties openbaar zijn.
Er wordt gevraagd om je naam in te vullen. Dit mag natuurlijk ook een pseudoniem of mogen ook initialen zijn als je liever niet wilt dat je naam bekend wordt. Let er tevens op dat ook sommige auteurs van de blogs onder een pseudoniem geschreven zijn. Ken je de werkelijke identiteit van de auteur, verklap deze niet per ongeluk in je reactietekst.
Els (dinsdag, 26 juli 2022 09:10)
Het help juist om met anderen af te spreken, tenminste dat is mijn ervaring. Wel mensen in wiens gezelschap en waarbij jij je prettig voelt. Zo heb ik een aantal jaar aan volleybal in verenigingsvorm gedaan, waarbij ik zo'n 20 minuten moest fietsen voor de wekelijkse training. Bewust fietste ik met mee met een medespeler die uit dezelfde richting kwam. Omdat hij ging, moest ik ook gaan. Daarnaast was ik voor hem juist de stok achter de deur. Dat merkte je ook als 1 van ons uitviel, dat de ander dan vaak ook niet of met veel moeite ging. Sinds enkele jaren volleybal ik weer, op korte afstand van mijn huis, bij een gezellige en leuke groep. Maar oh jee wat is de drempel om er heen te gaan voor mij groot.
Gedurende mijn studie ben ik aanraking gekomen met acrobatiek, hetgeen ik meerdere jaren beoefend heb. Daarbij merkte ik ook echt de drempel om te gaan. Ook al vond ik het leuk, uitdagend enzo.
Onder andere door vakanties, maar ook door diverse vrienden en kennissen ben ik over de jaren meer en meer gaan wandelen. Helaas liet mijn fysieke gezondheid mij de afgelopen paar jaar in de steek. Ik mag wandelen van artsen, maar moet zelf aanvoelen wat ik aan kan. Tja, dat adviseer je dan net aan iemand die (echt) onzeker is geworden over haar eigen lichaam en haar eigen grenzen slecht tot niet kent. Een vriend van mij vond het geweldig dat ik, zonder veel oefening, redelijk lange afstanden kon wandelen en dat ik vaak weiger op te geven (door blijf gaan). Maar juist in dat laatste herken ik de ASS. Alsmaar door blijven gaan.....
Hardlopen is mijn ding niet echt, ook al heb ik het een paar keer geprobeerd. Misschien dit keer eens in zo'n klein trainingsgroepje proberen.
Meike (maandag, 25 april 2022 09:28)
Dankjewel Mar, dat is zo fijn om te horen. Blij dat het herkenbaar is en ook goed voor mijzelf om te zien dat anderen vergelijkbare ervaringen hebben. Groetjes, Meike
Mar (zaterdag, 23 april 2022 13:42)
Wat een herkenbaar en goed geschreven stuk! �
Suc6 met het bereiken van je (hardloop)doelen!